Toen wij voor het eerst met onze kinderen naar Frankrijk gingen hadden wij geen flauw idee wat ons op het gebied van eten en drinken te wachten stond.

Het stereotype beeld van stokbrood, wijn en kaas was ons via de reclamespotjes met Rijk de Gooyer al behoorlijk ingeprent: “du pain, du vin et du Boursin”.

Echter ons eerste verblijf in Bretagne maakte al snel duidelijk dat er meer is dan dat. De Boursin kwamen wij trouwens niet tegen wel tientallen andere soorten kaas.

De overweldigende hoeveelheden vis waren aan ons goed besteed.

De kinderen vonden het een feest om in de haven de mosselen of vis rechtstreeks vanaf de boot te kopen. En daarna was vakantie in Frankrijk elk jaar weer opnieuw een belevenis.

En zo leerden wij elk telkens weer meer van de Franse cultuur op het gebied van eten en drinken.

Tegenwoordig zijn er weinig Franse gerechten die wij niet graag eten.

Er zijn wel uitzonderingen en dan vooral als het om organen gaat. Maar dat zijn juist weer gerechten waar de Fransman al zijn passie in kan leggen om er iets verrukkelijks van te maken en dan slaat bij ons de twijfel weer toe.

Wat die mosselen betreft.. die kopen we alleen als we ergens in de buurt van de kust zitten, dan weet je bijna zeker dat ze vers zijn. En als we het toch over vers hebben.

Vroeger kochten wij ons voedsel vaak bij de grote supermarkten. Daar is nog steeds niets mis mee (en ze zijn altijd lekker koel) maar gewoon bij de plaatselijke bakker, slager of groenteboer verzekert je praktisch altijd van de beste waar.

Zoals bijvoorbeeld die keer dat we bij de slager in Castellane lamslever en -koteletjes bestelden. In ons (toen) gebrekkige Frans hadden we met veel pijn en moeite uitgelegd wat we wilden hebben. De vriendelijke man dook zijn koelcel in en liet ons trots een compleet lam zien. Hij had het zelf geslacht en het karkas was voorzien van keurmerken en stempels. de slager legde ons heel rustig uit dat hij diverse prijzen met zijn lammeren had gewonnen.

De koteletjes smaakten die avond lekkerder dan ooit. Het was voor ons ook het bewijs dat als je moeite doet om de taal van de fransen te spreken je daar veel voor terugkrijgt.

Gaat het te snel? Roep dan gewoon terug “doucement sîl vous plait” en laat ze het nog een keer uitleggen. De meeste fransen zullen je hartelijk behandelen als je interesse voor hun of producten toont.

In de loop der jaren hebben wij veel geleerd over eten en drinken in Frankrijk. Wij zullen op deze site op diverse plekken onze ervaringen met je delen. Wij hebben al diverse keren opmerkingen gehad in de trend van “jullie zijn ook echte lekkerbekken”. Dat klopt wel, maar wat is er nu leuker dan lekker ontspannen vakantievieren en genieten van al dat lekkers dat Frankrijk te bieden heeft?

Het gaat natuurlijk ook wel eens fout maar daar leer je van. Zoals die keer dat we na een inspannende dag moe, warm en stoffig de deur van een restaurantje in de Cevennen open duwden en belaagd werden door een horde vliegen. Eenmaal in het restaurant werden we hartelijk ontvangen en kregen de menu kaart.

Een menu van 3 gangen met als hoofdgerecht ’tripoux”. Wat is dat?….. De serveerster streek met haar handen over haar buik en maakte een gebaar van “lekker”. Nou dat moet dus goed zijn. Het bleek dus gebakken pens (tripes) te zijn. Als je je mes er instak kwam de stank je tegemoet maar de smaak was fantastisch. Toch bestellen we ze nooit meer.

De “andouilettes” daarentegen daar kun je ons voor wakker maken. En ook deze worstjes worden van de ingewanden van een varken gemaakt. Je komt ze veel tegen in de Bourgogne en van de barbecue zijn ze, voor ons althans, onweerstaanbaar.

Onze lekkerste eetervaring was ooit in het stadje Lectour (Gers). Op de menukaart van Auberge du Bouvier stond ” duo foie de gras avec Armagnac”. Een streekgerecht waarvan nu nog het water in onze mond loopt. Een combinatie van een superzachte magret de canard met gesmolten foie – gras en een warm gebakken stuk foie-gras d’oie. Het was voor ons reden om er een omweg voor te maken en er opnieuw van te genieten als we weer eens in de buurt waren.

Overigens staat foie-gras natuurljk al enkele jaren fors in de belangstelling omdat er nogal wat gediscussieerd wordt over de manier van bijvoeren. De gans vreet zich van nature vol als het najaar er aankomt om voldoende vetreserves te hebben voor de grote wintertrek.

De fokkers in Frankrijk maken daar gebruik van om de ganzen via een trechter een aantal weken extra voer te geven waardoor zij sneller een grotere en vettere lever krijgen. Wij zullen de discussie niet voeren maar vraag eens aan een Barneveldse kip of een gans in Frankrijk wie er een beter leven leidt voor de slacht er op volgt 🙂

Tegenwoordig kopen wij ons voedsel op de markt. We kijken eerst eens goed rond en daar waar het druk is gaan wij ook in de rij staan. Dat is tevens goed voor je sociale contacten.

Zo hebben we ooit eens ergens garnalen (crevettes) gekocht toen er een oud vrouwtje naast ons stond. Zij vertelde dat zij altijd bij deze visboer de garnalen kocht omdat die het lekkerste van de hele markt waren. Wij volgden haar naar de brood- groente- en kaaskramen en kwamen met prima producten thuis.

Op de markten in Frankrijk koop je fantastische versproducten. Soms ziet het er niet echt gezond uit als er bijvoorbeeld vlees, ham of kazen in de warmte liggen. Wij zijn het in Nederland niet meer gewend. De Franse markten zijn waarschijnlijk een kwelling voor de Nederlandse Keuringsdienst van waren. De fransen weten niet anders. Het gaat al decennia zo.

Het wil er nog wel eens vreemd of eng uitzien. Wie durft bijvoorbeeld lekker warme en vers gemaakte bloedworst (Boudin) mee te nemen en ook nog op te eten? … wij durven het nu en het is nog lekker ook!

Op de markt in Chablis wordt bijvoorbeeld elke zondagochtend verse bloedworst gemaakt. In een grote pan met worst en bloed wordt de substantie gekookt. De eigenaar stroopt zijn mouwen op en roert met zijn blote handen! als goed door elkaar. De Chablisiens staan dan al in een lange rij te wachten (en wij ook) om een metertje bloedworst te kopen.

Als je aan de beurt bent zeg je hoeveel je wilt hebben. De man meet dan een stuk darm van af zijn schouder tot zijn vingers. Legt er een knoop in en het andere eind gaat om een trechter. Dan wordt de darm volgeschept. Een nieuwe knoop er in en in een plastic zak verpakt.

Thuis in een pan echte goede boter smelten een paar geschilde appeltjes er in en de bloedworst erbij. Dat is zoooooo lekker! Drink er een Chablis permier Cru bij (Bijvoorbeeld een Fourchaume) en je hebt een fantastische maaltijd!

Als we eens uit eten gaan dan volgen we eigenlijk dezelfde taktiek als op de markt.

We lopen eerst eens door de straatjes en kijken welk terras, café of restaurant het meeste geluid produceert. Als je een continue gekakel van frans hoort dan kun je er met een gerust hart tussen gaan zitten. Het eten zal er goed en betaalbaar zijn en het is vaak oergezellig.

Wij zullen in onze verslagen regelmatig melding maken van de gerechten die wij gegeten hebben. Als ze zelfgemaakt zijn dan verklappen we ook het recept.

Zijn we in een restaurant geweest dan krijgt u van ons de locatie. Het kan natuurlijk wel zijn dat deze op enig moment niet meer bestaan of een andere eigenaar hebben. Maar dan is er in de omgeving ongetwijfeld iets vergelijkbaars te vinden. Volg ook Parijs a la Carte met leuke eettips in Parijs.

Wij wensen je heel veel plezier tijdens je vakantie in Frankrijk en wie weet kun je met de recepten al een beetje in de stemming komen.